Changes
Թույլ տուր՝ թըփից քեզ պոկեմ
Եվ քեզանով սիրած կույսիս
::Մի՛ վախենար, նըրա կրծքին
Իմ հուր տենչանքն ու հույսեր,
Թող բուրմունքով քո անուշիկ
Նըրա սըրտում զարթնի, սեր։
::Մի՛ վախենար, նըրա կըրծքին
Հիմա չունեմ մի քեչա։
::Կարմիր օրըս երբ սևացավ,
::Երբ պարտք մրնացմընաց, թեև քիչ,
::Պարտքատիրոջ սիրտն էլ սևցավ,
::Եկավ, տարավ ամեն ինչ։
Մանի՛ր, մտնի՛ր մանի՛ր իմ ճախարակ,
Մանի՛ր սպիտակ մալանչներ,
Մանի՛ր թելեր հաստ ու ֊բարակբարակ,
Որ ես հոգամ իմ ցավեր։
</poem>
::Հողմն է ծեծում, վա՜խ աման։
Քընքո՛ւշ սարեր, զմրո՛ւխտ գիշեր,
Ճամփա տրվեքտըվեք, թող տուն գա,
Սիրո անհագ ծարավ, պապակ,
Ջահել-ջիվան յա՛րըս գա։
Ծնողներըս չեն թողնում,
Գեթ մի վայրկյան հանգստանամ
Քո գրկում, ա՜խ քո՛ քո գրկում։
Մի՛ լար, մի՛ լար,
Մեռնեմ կամար ունքերիդ,
Արտասուքը վընաս կու տակուտա
Աչերիդ, ա՜խ, աչերիդ։
<poem>
Ո՛հ, ի՞նչ անուշ և ինչպես ի՛նչպես զով
Առավոտուց փըչես, հովիկ,
Ծաղկանց վրա գուրգուրալով
::Էն ալ-վարդերս ի՞նչ եղան։
Ա՜խ, խաս հավքերն ծովում խեղդվան,
Ագռավն վըրես կբղռռակըղռռա,
Սիրուս զառ-վառ վարդերն թոռման,
Բըլբուլըս անթև կը սըգա։
Շափաղ տալով դուն կուգաս,
Էն մութ ձորին, իմ խոր սրտին,
Շողեր տալով գուն կոպաս։դուն կուգաս։
Ալ-վարդերը՝ կըծքիդ վրա,
::Կարկաչահոս աղբյուրն այնտեղ,
Թավալում էր մարգարիտ,.—
Նա հստակ էր որպես բյուրեղ,
Այն երազ էր ցնորամիտ։
Կորչեմ բեզար, դադարգյուն,
Քար-սարեսար, դադաբգյունդադարգյուն,
Մեռնեմ, պրծնեմ էս օրից,
Բալքի առնեմ դադար քուն։
