Changes

Բազմոցին նստել է Տոնին, ոտքերով ելած նրա վրա ու ծնկները բարձր տնկած․ նրա ծնկներին դրված է հաստ մի գիրք, գրքի վրա նա դրել է մի թերթ թուղթ և ինչ֊որ բան է գրում։ Մերթ ընդ մերթ շշնջյունով կարդում է գրածը, ձեռքով տակտ խփելով, երբեմն դժգոհությամբ օրորում է գլուխը, ինչ֊որ բան ջնջում, ուղղում է ու նորից սկսում կամացուկ վանկարկել։

Պետր։ Ա՜, Տոնի։ Դե, գործերդ ինչպե՞ս են։ (Մոտենում է գրասեղանին և, շարունակելով շվշվացնել, ցրված պտտում է գլոբուսը։)

Պետր։ Ես միայն կնայեմ՝ ուղղագրական սխալներ չկա՞ն։ (Դանդաղ ուշադիր կարդում է բանաստեղծությունը։)

Կորնել։ Ա՜, պարզվում է դուք այստե՞ղ եք։ (Շրխկացնում է փակաղակը։) Հասկանում եք, ստիպված էի այս անիծյալ բանը մաս֊մաս անել, բայց դրա փոխարեն հիմա ոնց որ խաղալիք՝ բավականություն է միայն։ (Հրացանը դնում է հենակին։) Հարկավոր է փորձել, Պետր․․․ Ուրեմն ինչո՞վ եք զբաղված այստեղ, տղաներ։ (Հենակից վերցնում է մյուս հրացանը և փորձում փակաղակը։)

Պետր։ Ես սպանված եմ, սակայն հազարավոր սև զինվորներ կկանգնեն իմ տեղում։ Ուռա՛, ընկերներ․․․

Մայր։ Երեխաներ, երեխաներ, էլի ի՞նչ խաղ եք սարքել այստեղ։