Changes
/* Գլուխ XXVII */
Քիչ, շատ քիչ մխիթարություն կար Թոմի համար, որ մենակ է վտանգի մեջ։ Ընկեր ունենալը որոշակիորեն ավելի լավ կլիներ, մտածում էր նա։
==Գլուխ XXVIII==
Ցերեկվա արկածը Թոմին մեծ չափով տանջեց գիշերը։ Չորս անգամ նա ձեռքը դրեց այդ հարուստ գանձի վրա, և չորս անգամն էլ այն ոչնչի փոխակերպվեց։ Երբ արթնացավ, արթնության հետ վերադարձավ դժբախտության իրական զգացումը։ Վաղ առավոտյան, երբ արթնացած հիշում էր իր մեծ արկածի մանրամասնությունները, նկատեց, որ դրանք զարմանալի կերպով անորոշ են և հեռու, կարծես ուրիշ աշխարհում կամ շատ հին անցյալում պատահած լինեն։ Հետո թվաց, թե այդ մեծ արկածը երազ է։ Այդ մտքի օգտին մի մեծ փաստարկ կար, այն, որ իր տեսած փողերը իրական լինելուց ավելի շատ էին։ Նա մինչ այդ հիսուն դոլարից ավելին իրար մոտ չէր տեսել, և նա, ինչպես իր տարիքի և նման պայմաններում ապրող տղաները, կարծում էր, թե «հարյուրները» և «հազարները» պարզապես արտահայտվելու ձևեր էին, իսկ այդքան գումար աշխարհում չկար։ Նա երբեք չէր կարծում, թե այնպիսի խոշոր գումար, ինչպիսին հարյուր դոլարն է, կարող է որևէ մեկն ունենալ։ Թաքցրած գանձերը նա պատկերացնում էր իբրև մի բուռ իսկական փող և ավելի շատ անորոշ, հրաշալի, բայց և անհասանելի դոլարներ։ Բայց որքան նա մտածում էր իր արկածի մանրամասնությունների մասին, այնքան դրանք ցայտուն էին դառնում։ Ի վերջո սկսեց հավատալ, որ պատահածը, այնուամենայնիվ, լրիվ երազ չէ։ Այդ անորոշությունը պետք է վերացներ։ Նա արագ պետք է նախաճաշեր և գնար Հեքին որոնելու։
Հեքը շատ ընկճված տեսքով նստած էր մի տափակ նավակի կողքին, ոտքերը ջրի մեջ շարժելով։ Թոմը սպասեց, որ եղածի մասին Հեքը խոսի։ Եթե չխոսի, ուրեմն՝ արկածը պարզապես երազ է եղել։
― Հելլո՛, Հեք։
― Հելլո՜։
Մի րոպե լռություն։
― Թոմ, եթե այդ անիծված գործիքները թողնեինք չորացած ծառի մոտ, հիմա փողի տեր կլինեինք։ Մի՞թե ահավոր չէ։
― Ուրեմն երազ չէ՞, երազ չէ՞։ Ուզում եմ, որ երազ լիներ, հավատա, ուզում եմ։
― Ի՞նչը երազ չէ։
― Երեկվա պատահածը։ Համարյա հավատացած էի, որ երազ է։
― Երա՜զ։ Եթե այդ աստիճանները չջարդվեին, կտեսնեիր, թե ինչ երազ էր։ Ամբողջ գիշեր բավական երազներ տեսա։ Չռած աչքերով այդ իսպանացուն տեսա․ ամբողջ ժամանակ ետևիցս էր վազում։ Գրողի ծոցը կորչի։
― Ո՛չ, թող չկորչի, պետք է գտնել նրան։ Գտնել փողը։
― Թոմ, մենք նրան երբեք չենք գտնի։ Այդպիսի գումար գտնելու համար մարդու բախտը մի անգամ է բանում։ Այդ առիթը մենք բաց թողինք։ Սարաափելի կվախենամ, եթե նորից տեսնեմ նրան։
― Ես էլ, բայց բոլոր դեպքերում կուզենայի տեսնել և հետևել այդ մարդուն մինչև իր երկրորդ համարը։
― Երկրորդ համար, այո։ Ես այդ մասին մտածում էի, բայց դրանից ոչինչ չեմ հասկանում։ Ի՞նչ ես կարծում, ի՞նչ բան է դա։
― Չգիտեմ։ Շատ մութ բան է։ Լսիր, Հեք, գուցե տան համար է։
― Խելոք։ Ոչ, Թոմ, դա չէ։ Եթե նույնիսկ այդպես է, մեր այս քաղաքում չէ։ Այստեղ տները համար չունեն։
― Այո, այդպես է, թող մի րոպե մտածեմ։ Ահա, սենյակի համարն է, ինչ֊որ հյուրանոցում։
― Հենց այդ է, որ կա։ Այստեղ միայն երկու հյուրանոց կա։ Մենք կարող ենք հեշտությամբ գտնել։
― Հեք, այստեղ սպասիր, մինչև գամ։
Թոմն անմիջապես չքացավ։ Հասարակական վայրերում նա չէր ուզում Հեքի հետ երևալ։ Կես ժամ անցավ։ Նա իմացավ, որ լավագույն հյուրանոցի երկրորդ համարը վաղուց զբաղեցրել է մի երիտասարդ իրավաբան և այժմ էլ այնտեղ է։ Մյուս ավելի անշուք հյուրանոցի երկրորդ համարը խորհրդավոր թվաց։ Հյուրանոցի տիրոջ տղան ասաց, թե այն վաղուց կողպված է, և ինքը երբեք չի տեսել, որ այնտեղ մեկն ու մեկը մտնի կամ դուրս գա, բացի գիշերից։ Ուրիշ ոչինչ չգիտեր։ Նա մի փոքր հետաքրքրասեր տղա էր, բայց ոչ այնքան շատ։ Նա ավելի խորհրդավոր էր դարձրել այն, ինքն իրեն համոզելով, թե սենյակում ոգիներ են ապրում։ Նկատել էր, որ անցյալ գիշեր այնտեղ լույս կար։
― Ահա թե ինչ իմացա, Հեք, կարծում եմ, որ դա հենց մեր փնտրած երկրորդ համարն է։
― Ես էլ եմ կարծում, Թոմ։ Հիմա ի՞նչ ես ուզում անել։
― Թող մտածեմ։
Թոմը երկար մտածեց, հետո ասաց․
― Ահա թե ինչ։ Այդ երկրորդ համարի ետևի դուռը դուրս էր գալիս հյուրանոցի և աղյուսի պահեստի նեղ փողոցը։ Այժմ ինչքան բանալի կարողանաս ճարել, ճարիր, իսկ ես մորաքրոջս բանալիները կթռցնեմ և առաջին մութ գիշերն իսկ այնտեղ կգնանք ու կփորձենք։ Չմոռանաս հետևել Հնդկացի Ջոյին։ Նա ասաց, որ մի անգամ էլ է քաղաք գալու և առիթ է ման գալու իր վրեժը լուծելու։ Եթե տեսնես նրան, պարզապես հետևիր։ Եթե նա այդ երկրորդ համարը չգնա, ուրեմն՝ դա չէ տեղը։
― Չեմ ուզում մենակ հետևել։
― Ինչո՞ւ, հավանաբար գիշեր է լինելու։ Նա չի կարող քեզ տեսնել, և եթե տեսնի, գուցե ոչինչ էլ չմտածի։
― Լավ, եթե լավ մութ լինի, կհետևեմ։ Չգիտեմ, չգիտեմ, կփորձեմ․․․
― Եթե մութ լինի, ես էլ կհետևեմ, Հեք։ Տեսնելով, որ վրեժխնդրությունը գլուխ չի գալիս, գուցե գա այստեղ այդ փողերը տանելու։
― Այդպես է, Թոմ, ճիշտ է։ Կհետևեմ։ Կհետևեմ, ազնիվ խոսք։
― Այ, արդեն լավ է։ Երբեք մի՛ թուլացիր, Հեք։ Ինքս էլ չեմ թուլանալու։
